De Salon van Brussel (1811-1914) was een periodieke tentoonstelling met werk van levende kunstenaars. Hij richtte zich in de eerste plaats tot schilders, maar ook beeldhouwers, tekenaars, graveurs en architecten waren present. Deelnemers kregen een unieke gelegenheid om hun werk voor te stellen aan het grote publiek en desgewenst te koop aan te bieden. Ze konden ook anoniem inschrijven voor een wedstrijd waarvan de eerste prijs een gouden medaille was. De catalogi vonden gretig aftrek en kranten en kunstcritici volgden het evenement op de voet. Het nationaal museum werd hoofdzakelijk verrijkt met op de salon aangekochte werken.